Herkesin kıvrıldığı dünyada, dik durmak olur mu sandın?
Herkese baska söyleyenin, seni ayrı tuttuğuna mı kandın?
Sen ki herkesi kendi gibi bilen bir insandın,
Suç sende ki, insan olanla oturup kalkacaktın.
"Sana taş atana gül at." idi felsefen,
Hep kendine kızardın birine kin beslesen,
Sanır mısın ki bir ses veren olur, ses etsen,
-Mış gibicilerin yalancı devrine kaldın.
Anlattın, dil döktün fehmetmedi mi?
Öylece baktın, seyir ettin farketmedi mi?
Bu, sözü özünden büyük insanlar hiçbir şeyi haketmedi mi?
Nefesini boş yere yormayacaktın.
Ersindir adın, böyle yazarsın arz-ı halini,
Yine akıllanmaz, kaynağından seversin faniyi,
İnsanoğlu bu, neylersin, çamurdur var edildiği.
İlle de edeceksen bundan sonra sözünü,
Döner de yüzünü, taş duvara anlatırsın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder