MİŞ GİBİ

Ben asosyal bi insandım,
Çünkü herkes, her yeri zaten fazla fazla gezmişti.
Ben hiç bir şey bilmiyordum.
Çünkü herkes, her şeyi fazlasıyla bilmişti.
Ben hala bir şeylerden utanıyordum.
Çünkü herkes utanma duygusunu bir yerlerde unutuvermişti.
Ben eksik bir adamdım,
Çünkü herkes her şeyi çoktan görmüş, geçirmişti.
Ben standart, kendi halinde bir insandım,
Çünkü herkes aslında kraldı, prensesti.
Ben her şeye yetebilen biri değildim.
Fakat herkes, hem de her şeye yeter(miş)di.

Ben dümdüz bir adamdım,

Çünkü herkesin egosu hepimize fazladan yetmişti.
Fakat zaman işin özünü gösterdiğinde canım,
Anladım ki herkes kendini, yalnızca güzel gösteren aynalardan izlemişti.