Benim Adım Ersin

Benim adım Ersin.
25 yaşındayım ve adımın anlamını bugün öğrendim..
Öyle çok mükemmel bir hayatım yok. 
5 yaşından öncesini de hatırlamıyorum..
Hatırladığım tek şey; kıpkırmızı yanaklarım ve onlardan çok utandığım..
Daha o yaşlarda çekmeye başlamıştım dikkatini kızların, 
İlk aşkımı o zamanlar yaşadım.. 

Babamla büyümedim..
Ben 7 yaşına gelene kadar başka bir ülkedeydi.
O kadar ki bir gün çıkıp gelince,
"Kim bu adam!" dedim..
Haliyle evin erkeğiydim.
Annemin, beslenme çantama koyduğu iki yumurtadan birini eve geri getirirdim.
Çocuk aklı işte, acaba annem bir şey yedi mi diye endişelenirdim... 

Aslında eksik bir çocukluk geçirdim. 
Eksikliklerle de mutlu olabilmeyi o zamanlar öğrendim. 
Müzik aşkım da o zamanlardan kalma.
Bir teybimiz vardi.
Başına geçer, saatlerce en sevdiğim şarkıları dinler,
Şarkıcıları taklit ederdim.
Evet, ben de ayna karşısında, fırça tarağa şarkı söyleyenlerdenim.. 

Tabi ki ben de sevdim.. 

Bazen yemek yemeyi unuttum,
'O' oldu tek derdim..
İlk aşkın sersemliğini, 
İlk dokunuşun temizliğini,
İlk öpücüğün ürkekliğini hissettim.
Evet, ben de seviştim..
Aldatıldım mı bilmem ama,
Ben de terk edildim.
Ama hiç geri dön demedim. 
Hiç de yanıltmadı beni iç sesim.. 

Çocukken ağaçtan ağaca atlayıp, 

Dağ tepe gezdiğim içindir belki de, 
Şimdiki maceraperest halim...
Dünyayı gezmek, başka hayatlar tanıyıp onlara ortak olmak,
Kendimi gerçekleştirmek en büyük idealim..
Amann canım, en lüks arabaya da ben binmeyivereyim.. 

Şimdilerde kendi halindeyim.
Tek başına yola çıkmayı sevmem. 

Ondan bekliyorum ki,
Gelsin yol arkadaşım, en sevdiğim.. 

Kaç vapur demir aldı, 
Kaç uçak, 
Kaç tren geçti gitti ama eminim,
Eli kulağındadır, 
Neredeyse gelir sevdiceğim.
Tabi bunu da söyleyen yine iç sesim.. 

İyi ya da kötü..
Hayattan çok şey öğrendim. 

Keşkelerle dolu olsa da
Ben hep iyi ki dedim..
'İyi ki' demişim.. 

Ve tabi ki çok şey var öğreneceğim.. 

Dedim ya.. 

Benim adım Ersin.
25 yaşındayım ve adımın anlamını bugün öğrendim..
Hayatın anlamını ise,
Yaşayarak öğreneceğim...