PRAGMAT-İST

Yalnızca mutsuzken sonbaharın farkına varanlar,
Ve ilkbaharda açan çiçekleri sadece aşık olduklarında görenler,
Ayrılık şiirlerini ayrılınca okuyup,
Mutluluk şarkılarını ancak bir eş eşliğinde haykıranlar,
Samimi değillerdir!
Faydacıdır yalnızca onlar..

MİNNETTARIM

Aşka özlem duyan tüm hücrelerimi ince parmaklarınla tek tek dokunarak uyandırdığın için,
Samimiyete olan inancımı kollarınla sararak her türlü olumsuzluktan koruduğun için,
İçimdeki bitmek bilmeyen öğrenme isteğine, kendi heybenden sürekli bir şeyler kattığın için,
İki kişinin biraraya gelmesinin, bir tarafın zincire vurulması gerektiği anlamına gelmediğini gösterdiğin için,
Her zaman tutkuyla ne yapıyorsam, artık daha da azimle yapmama sebep olduğun için,
Endişe içindeyken bile, hayatın gri duvarlarına ışıklı ve rengarenk pencereler açtığın için,
Doğumumla, doğrumu bulmam arasında geçen zamanın, sonuca değdiğine defalarca inandırdığın için,
Paylaştığımız her şeye ve her an'a ruhunu kattığın için,
Bana kendini,
Ve aslında bana her defasında kendimi anlattığın için,
Sana minnettarım.

NE ŞANS!

Ne güzel, tanımak seni!
Ne şans,
Ve ne güzel bir kader, eğer yazılmışsa..
Alınmışsa bir nefes, yokluğunda,
Affet!
Mecburiyet caddesinin tek yönlü gidişindendir.
Beni ben yapan her bir hareketin için,
Bir nefes borçlanacağım dudaklarına.