SAMİMİ BİR TEBESSÜM ALTINDA UMUT ARAMA ÇABALARI

Kimsenin gülüşüne bir anlam yükleyemiyorum artık,
Kimsenin gülüşüne inanmıyorum.
Samimi bir tebessüme, sebep olduğum bir kahkaha muamelesi yapacak kadar yalnızım aslında.
Tebessüm çok, gülüşme çok, kahkaha çok;
Ama ben samimiyet göremiyorum.
Bir kar tanesi olmak isterdim halbuki;
Dağ zirvesinden yuvarlanmak,
Sonunda eriyeceğimi bilerek de olsa büyümek...
Oysa her gelen bir parça alıyor benden,
Huzurlu bir son bile düşleyemiyorum.
Her çırpınışta bir parçam daha gidiyor.
O kadar daralttım ki umut etmelerimi;
Artık umuttan bile bir şey beklemiyorum.

AŞK KARINLA

Yüzyıllardır aç kalmış gibi; 

Ekmeğe, suya hasret gibi hasretim sana.

Ve bulsam, tek lokmada tüketmeyecek kadar tok gözlü..

Annemin el emeği, göz nuru dantelleri gibi ulu orta, 

Ama sandıklara hapsedecek kadar tutkuyla..

AŞKA DAİR KISA VE ÖZ BİR ÇIKARIM

Yaz kızım!
Kötü adamlar vardır sevilmek için,
Ve üzmek için iyi adamlar...

Yalnız'ca Bir Çarşamba Serzenişi

Ekmeğimi, simidimi paylaştığım insanlar oldu.

Bazen çayımı aynı bardaktan,

Bazen şarabımı aynı kadehten içtiğim insanlar...

Cebimdeki son parayı da paylaştım bazen,

Kalan son umudumu da..

Yeri geldi omzumu, yeri geldi yatağımı paylaştım.

Ama kimseyle hayallerimi paylaşamadım.

İşte bu benim yalnızlığım..