Benim, çocukluğumda ağladığım tek bir fotoğrafım da yok.
Aslında benim, ağladığım bir fotoğrafım yok.
Halbuki ne kadar çok ağlamışlığım var.
Fazladan algılayışlarım,
Samimi sanıp aldanışlarım,
İki aradaki bir derenin içinde çırpınışlarım ve fakat bir türlü duyulmayışlarım.
Yaşayamadığım bir çocukluğum var benim.
Birlikte yaşayıp, yaşadıklarından kuşku duyduğum insanlar...
Benim, hayatım kadar yıpratılmışlığım var.
Her şeyim var da,
Yalnızken bir fotoğrafım yok benim.
Halbuki ben bunca yılı hep yalnız geçirdim.
Fazlalık oluşlarım,
Dışlanmışlıklarım,
Onlar gibi olmadığım için yok sayılışlarım,
Unutulmuşluklarım ve,
Hatırlanmayışlarım...
Benim en çok, aldanmışlığım var.
Ama aldanırken tek bir fotoğrafım yok.
Benim bu hayatta kimsem yok.
Kimsesizliğim, sizin samimiyetsizliğiniz kadar.
